นางเริงสะบั้นรัก (อัพ 0%)

นางเริงสะบั้นรัก

หลายคนคงเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า...

วาสนามีสิบลี้ได้พบกัน

ไร้วาสนาอยู่ข้างหน้าหาไม่เจอ

สองดวงใจพันผูกกันแต่ปางก่อน 

ความทรงจำชาติก่อนบางส่วนมิได้จางหาย แม้ผ่านมาชาตินี้ยังคงจำได้ไม่ลืมเลือน

หนึ่งหัวใจสาบานรักมั่นเพียงเธอ 

อีกหนึ่งดวงใจไร้สิ้นเยื่อใยไม่ขอมอบรักให้ผู้ใดตลอดกาล

ความเจ็บช้ำของเธอเกิดจากคนเลวทรามชั่วช้า สาบานตั้งจิตมั่นไว้ก่อนจะจากลาสู่อ้อมกอดยมราชให้จำทุกความเจ็บปวดที่มี ไม่ว่าจะในชาตินี้ชาติหน้าไม่ขอรักผู้ใดอีก

ความรักสุดเสน่หาของเขาเกิดจากเธอเพียงผู้เดียว ชาติที่แล้วเธอมอบทั้งใจให้คนผู้นั้น ความรักของเขาไม่อาจส่งไปถึงด้วยเป็นเพียงสหายในสายตาของนาง หากแต่ในชาตินี้ดวงใจของเธอ เขาจะรับไว้เอง

.......................................................................................................................................................................................................................

ช่วงไรท์ขอบ่น

มาเปิดเรื่องไว้ก่อนจ้า เพราะแต่งค้างเติ่งไว้ครบเดือนละ ._. 

ขี้เกียจมาก คือเหตุผลเดียวที่นิยายไม่กระเตื้อง 

ขออนุญาตมาเปิดทิ้งไว้ยังไม่อัพนะคะ จนกว่าจะแต่งได้เกือบจบ

คือหวาต้องหาแรงกระตุ้นอ่ะ แบบ...เปิดเรื่องแล้วนะหวา หวาจะขี้เกียจไม่ได้ หวาต้องมาแต่งให้เสร็จ หวาไม่เสียดายเหรอ แต่งไปตั้งเยอะแล้ว อย่ามาทิ้งแบบนี้

เปิดเรื่องแล้วจะได้รู้สึกว่าต้องรับผิดชอบลูกรักเรื่องนี้นะ แฮะ แฮะ

สรุปสั้นๆคือ มาหาแรงกดดันให้ตัวเองค่ะ ช่วงนี้รู้สึกเปื่อย ค้างเติ่งไว้สองเรื่อง แง